Bir yandan diğer üç arkadaşımın sırayla gülerek ve eğlenerek anlattıkları olayları dinlerken diğer yandan özgürlüğümüzün ne olduğuna veya ne olmadığına gitti düşüncelerim. Özgürlük… İstediğin bir şeyi yapabilmek midir? Yoksa istemediğin bir şeyi yapmamak mıdır? Ne kadar özgürüz? Yemek seçebilecek kadar özgür olmalı mıyım? Her gün tok yatmalı mıyım? Son model arabaya binmeli miyim? Büyük evlerde, saraylarda yaşamalı mıyım? Sanki yaşabilecekmişim gibi içimden gülüyorum anlık önemli olan niyet zaten.

Bunlara gerçekten ihtiyacım var mı? Bu soru silsilesinden çıkamıyorum. Özgürlük adı altındaki yaşamın farkını anlamaya ve hayatımı bu farkın ince çizgisinde sürdürmeye çalışmanın zorluğu bana kafayı yedirtecek en sonunda. Düşüncelerim yalnız bırakmıyor ki bir kendi başıma düşüneyim, hoş düşünmesem de olur. Anda kalsam, bir yıldır görmediğim ama on beş yıldır tanıdığım adamlarla o masada kalsam. Her sene sözleştiğimiz gibi, bahçemizde buluştuk, o andan çıkmasam, köpeğimin yanıma gelirken ki gülmeyi andıran hırıltısıyla dursa zaman.